Podbiał, nazwany po łacinie Tussis – kaszel , nazwa już wskazuje główne działanie podbiału.
Związki zawarte w jego liściach działają powlekająco i ułatwiają odkrztuszanie. Podbiał kwitnie wczesną wiosną, zanim wzejdą pierwsze warzywa, dlatego jego liście dawniej jadano na surowo w sałatkach. Palono je także w chorobach płuc, a potem jako zamiennik tytoniu. Już w czasach starożytnych wierzono w ożywczą i uzdrawiającą moc podbiału. Stosowano go w przypadku kaszlu, przeziębienia, anginy, zapalenia krtani, bólu gardła oraz w astmie i innych chorobach układu oddechowego.
DZIAŁANIE I ZASTOSOWANIE
Właściwości prozdrowotne:
– liść podbiału wywiera korzystny wpływ na górne i dolne drogi oddechowe. Zawarte w nim śluzy powlekają jamę ustną, gardło, krtań i ściany dróg oddechowych i uśmierzają ich podrażnienia, a także łagodzą nieprzyjemny kaszel. Rozrzedzają wydzielinę zalegającą w drogach oddechowych i wspomagają jej odkrztuszanie poprzez pobudzanie pracy nabłonka migawkowego. Odkrztuszaniu sprzyjają również flawonoidy podbiału, które działają rozkurczająco na drogi oddechowe i oskrzela, ułatwiając tym samym oddychanie.
– Śluzy obecne w liściach podbiału działają osłaniająco także na przewód pokarmowy, dlatego ich regularne spożywanie pomoże złagodzić podrażnienia błony śluzowej żołądka i jelit. Garbniki natomiast wywierają działanie ściągające na błonę śluzową jelit
– liść podbiału można wykorzystać zewnętrznie. Zawarte w nim związki czynne łagodzą podrażnienia skóry i sprzyjają gojeniu się ran, odcisków, oparzeń i wyprysków.
Liście podbiału zawierają:
Związki śluzowe, garbniki, kwas galusowy, olejek eteryczny, flawonoidy, kwasy polifenolowe, substancje gorzkie (tusilagina), inulinę, karotenoidy i sole mineralne (związki cynku)
Składniki: liść podbiału, gliceryna
